Τι να σχολιάσεις από ένα παιχνίδι στο οποίο ο ΑΡΗΣ δεν ήταν μόνος του, για μία ακόμη φορά, παρά τις απαγορεύσεις, τα ατελείωτα – για κάποιους άλλους, όχι για τον SUPER 3 – χιλιόμετρα, τα πάμπολλα έξοδα που χρειάζεται μια τέτοια μετακίνηση σε μια χώρα που διαλύεται, την πίκρα του γυρισμού, που, όμως, πάντα για όσους το ‘χουν, είναι χαμόγελο και περηφάνια, ότι αυτοί, τουλάχιστον έκαναν το καθήκον τους.
Παρόλα αυτά, ο κόσμος δεν είναι αυτός που βάζει γκολ, που αμύνεται, που πασάρει, που μαρκάρει. Ο κόσμος φωνάζει από την κερκίδα, υπερασπίζεται τον ΑΡΗ και τα Ιδανικά του, εντός και εκτός γηπέδου, για να κάνει αυτούς που πρέπει, να βάζουν γκολ, να αμύνονται, να πασάρουν, να μαρκάρουν.
Αυτό που είδαμε στην Τρίπολη, όχι απλά χτύπησε καμπανάκι, αλλά το καμπαναριό ολόκληρο. Και σκέπασε τις γελοίες σειρήνες που ακούγονταν σε όλο το ματς και μας θύμισαν ματς μαύρων περιόδων, όπου η ομάδα που αγαπάμε, είχε χαμηλές, μεν δυνατότητες, αλλά, έστω, τσαγανό, πάθος, δύναμη.
Πολλές φορές έχουμε αναγκαστεί να πούμε φέτος, «χειρότερα δεν γίνεται», αλλά η διάψευση είναι ηχηρή για εμάς και πολύ επικίνδυνη για την ίδια την ομάδα.
Σαν οπαδοί, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για να αλλάξουμε αυτήν την πάρα πολύ άσχημη εικόνα, που όπως καθετί στη ζωή, έχει τις εξηγήσεις της, σε έναν βαθμό και σε έναν άλλο βαθμό, είναι και ανεξήγητη.
Μπορούμε να πάμε στο γήπεδο και θα πάμε, μπορούμε να γραφτούμε στη Λέσχη και πρέπει να το κάνουμε, μπορούμε να είμαστε κοντά στους συνδέσμους και πρέπει να είμαστε, μπορούμε να αφιερώσουμε το είναι μας έως το τέλος και θα το κάνουμε.
Ο ΑΡΗΣ έχει διοίκηση, έχει προπονητή, έχει τεχνικό επιτελείο, έχει ποδοσφαιριστές, έχει τεχνικούς διευθυντές, έχει φροντιστές, έχει μεταφραστές, έχει ιατρικό επιτελείο, έχει υπαλλήλους, έχει θεσμούς και φορείς.
Ο κάθε ένας, έχει τη δική του ευθύνη – μικρή, μεσαία ή μεγάλη – για αυτή την τραγικότατη εικόνα. Η παρτίδα πρέπει να σωθεί. Εμείς την ερχόμενη Κυριακή με τον Παναιτωλικό θα είμαστε εκεί, γιατί η καρδιά μας αυτό επιτάσσει.
Όλος ο ΑΡΗΣ πρέπει να έχει αυτόν στόχο. Να είναι «εκεί». Φυσικά και όχι μόνο σε αυτό το ματς, αλλά 365 ημέρες Χ 24 ώρες. Γιατί σε μια ομάδα με τέτοιες δομές, δεν γίνεται διαφορετικά.
Αν και βαρεθήκαμε, λοιπόν, τα μηνύματα, ένα είναι το μήνυμα: ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΤΙΔΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου