Το 2010 μάς άφησε… χρόνους. Άλλη μια χρονιά τελείωσε, αφήνοντας μας μια γλυκόπικρη γεύση. Ήταν μια χρονιά γεμάτη οπαδικές επιτυχίες. Για την ομάδα ήταν μια χρονιά γεμάτη, με χαρές και λύπες. Στιγμές που δυνάμωσαν και την ομάδα και εμάς σαν οπαδούς, αλλά και στιγμές που έφεραν προβληματισμό όσον αφορά την «συμπεριφορά» της ομάδας.
Στο πρωτάθλημα ο στόχος επετεύχθη και πήραμε το εισιτήριο που οδηγούσε στην Ευρώπη. Για ακόμα ένα πρωτάθλημα όμως είδαμε τα «φαντάσματα» διαιτητές να κάνουν όργια, ακόμα και μέσα στο γήπεδο μας. Η ανεπάρκεια (για να χρησιμοποιήσουμε έναν «πολιτισμένο» όρο) της Ελληνικής διαιτησίας είναι κάτι που πλέον έχει παγιωθεί στις συνειδήσεις των φιλάθλων και θεωρείται πια αναγκαίο κακό
Η ομάδα μας μπήκε στα πλέι-οφ και κατάκτησε την 3η θέση. Σίγουρα μπορούσα να κάνει το κάτι παραπάνω, το οποίο όμως τελικά δεν ήρθε. Το 2010 είχε τον ΑΡΗ μας φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδος.
Κι εδώ είναι μια μεγάλη οπαδική επιτυχία. Τιράντα χιλιάδες, και πλέον, κόσμος ξεκίνησε από κάθε γωνιά της Ελλάδος - και όχι μόνο - για να βρεθεί στον τελικό της 24ης Απριλίου στο ΟΑΚΑ.
Στην Αθήνα, πάνω από τριάντα χιλιάδες οπαδοί του ΑΡΗ έκλεισαν πολλά στόματα με την παρουσία και την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, θέτοντας νέα οπαδικά στάνταρ. Ευχαριστούμε τους «φίλους» μας που βρίσκονταν στην απέναντι πλευρά και έχοντας μείνει έκπληκτοι τραβούσαν βίντεο και φωτογραφίες της μοναδικής μας κερκίδας, βοηθώντας κι αυτοί να μεγαλώσουμε τη συλλογή μας
Η νέα ποδοσφαιρική σεζόν ξεκινά με τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Ο ΑΡΗΣ ταξιδεύει στην Πολωνία και παίρνει το διπλό κάνοντας το πρώτο βήμα για την πρόκρισή του στα play offs του Εuropa League. Ο επαναληπτικός, στο γήπεδο «Κλ. Βικελίδης» είναι η πρώτη μεγάλη παράσταση για τη νέα σεζόν. Τι και αν άλλοι προτιμούν τις παραλίες; Εμείς ήμασταν στο πλευρό του Θεού και τραγουδούσαμε για την καψούρα μας.
Η πρόκριση ήρθε και στο δρόμο μας έπεσε η Αούστρια Βιέννης. Το Μπομπονέρα της Ευρώπης φοράει για ακόμα μια φορά τα καλά του και με θερμοκρασία (στην ατμόσφαιρα) σαράντα βαθμούς παίρνει τη νίκη στο τελευταίο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης, και το πανηγύρι καλά κρατεί. Η εκδρομή ξεκινά με προορισμό τη Βιέννη και στόχο την πρόκριση. Πως θα μπορούσε να μην επιτευχτεί ο στόχος όταν οι οπαδοί του ΑΡΗ μετατρέπουν την Αυστριακή πρωτεύουσα σε Θεσσαλονίκη;
Ακολουθεί η κληρώσει των ομίλων και ο ΑΡΗΣ μας είναι εκεί, περιμένει να «δει» τους αντιπάλους του. Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπάγερν Λεβερκούζεν, Ρόζενμποργκ. Άσκοπη οποιαδήποτε σύσταση για τις τρεις αυτές ομάδες. Για κάποιους, ο αποκλεισμός του ΑΡΗ έχει έρθει πριν αρχίσουν τα παιχνίδια. Είχαν λογαριάσει όμως χωρίς τον ΑΡΗ και τον Λαό του.
Η Ατλέτικο είναι η πρώτη που θα νιώσει τι σημαίνει «Κλεάνθης Βικελίδης». Το, για 42 χρόνια, απόρθητο φρούριο ανοίγει τις πύλες του και υποδέχεται την κάτοχο του τροπαίου. Το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο, νίκη του ΑΡΗ μας μέσα σε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα. Δεν κατάλαβαν, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τι ήταν αυτό που συνάντησαν. Εμείς ξέρουμε όμως. Ήταν ο Θεός ΑΡΗΣ και οι εικοσιπέντε χιλιάδες πολεμιστές του που κατατρόπωσαν τα αστέρια της ισπανικής ομάδας.
«Όλη η γη ένα τσιγάρο δρόμος» και τα μπουλντόγκ ταξιδεύουν στη Νορβηγία, δείχνουν οπαδική μαγκιά για ακόμα μια φορά άλλα δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι ανάλογο. Τρίτη αγωνιστική και ο ΑΡΗΣ υποδέχεται τη Μπάγερν του Λεβερκούζεν. Το πανέμορφο “κορεό” δέσποσε πριν την σέντρα του αγώνα και για ακόμα μια φορά η φανταστική ατμόσφαιρα του ναού μας έκανε το γύρο της Ευρώπης αποσπώντας μόνο θετικά σχόλια.
Ο επόμενος αγώνας είναι στη Γερμανία. Όσοι τον είδαν από την τηλεόραση, δύσκολα θα ξεχάσουν αυτό το σκηνικό, με το Bay Arena να αντηχεί τα συνθήματά μας σ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Η μπάλα όμως μας έπαιξε άσχημο παιχνίδι και, καθώς είναι γένους θηλυκού, επιβεβαίωσε την… ιδιότητα που της έχει προσαφθεί πάμπολλες φορές.
Τότε ήταν που εμφανίστηκαν πάλι οι γνωστοί «φίλοι» μας, να μας πουν πως τελείωσε το ευρωπαϊκό μας ταξίδι. Για ακόμα μια φορά όμως ο Θεός ΑΡΗΣ είχε αντίθετη γνώμη. Το παιχνίδι στη Μαδρίτη ήταν το τελευταίο μας χαρτί. Ομάδα και Λαός έκαναν το καθήκον τους καθώς 4.000 πιστοί έκαναν το πέταλο του Βιθέντε Καλντερόν να πηγαίνει «πάνω κάτω» και η ομάδα μας, ακολουθώντας τον ρυθμό, χόρεψε τους ισπανούς. Το πρώτο διπλό ελληνικής ομάδας στην Ισπανία, και η κάτοχος του τίτλου με το ένα πόδι εκτός διοργάνωσης.
Ο τελευταίος αγώνας με τη Ρόζενμποργκ ήταν «δική» μας υπόθεση. Είχαμε την τύχη μας στα… πόδια και τη φωνή μας και δεν ήμασταν διατεθειμένοι να την κλωτσήσουμε. Η ατμόσφαιρα κάτι εξωπραγματικό. Οι πάντες έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ο ΑΡΗΣ νίκησε και προχωράει.
Στο Europa League, ο επόμενος αντίπαλός μας, η φημισμένη και πάμπλουτη Manchester City, μπορεί να περιμένει τη σειρά της για να νιώσει την δύναμη του άπαρτου κάστρου μας και να θαμπωθεί από την παρουσία των οπαδών μας στο City of Manchester Stadium. Όσο για την τύχη της διπλής αναμέτρησής μας, υπάρχουν αρκετοί τους οποίους μπορούν να συμβουλευθούν οι Άγγλοι υπερόπτες.
Όμως ο επόμενος «σταθμός» του Ευρωπαϊκού μας ταξιδιού μπορεί – και πρέπει – να περιμένει. Έχουμε άλλες υποχρεώσεις μπροστά μας που μπορεί να μην είναι τόσο… γκλάμορους αλλά έχουν τεράστια σημασία για το αγωνιστικό μέλλον της ομάδας μας, η οποία θα πρέπει απαραίτητα και φέτος να εξασφαλίσει την έξοδό της στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Το 2010 έκλεισε με θετικό πρόσημο για τον ΑΡΗ όσον αφορά την Ευρώπη, αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τις «ντόπιες» διοργανώσεις. Ο απρόσμενος αποκλεισμός στο Κύπελλο Ελλάδος, η φτωχή συγκομιδή βαθμών στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, οι πολλές κακές εμφανίσεις και ήττες, δεν μπορούν παρά να φέρνουν προβληματισμό.
Ο δεύτερος γύρος είναι ευκαιρία - αλλά και απόλυτη ανάγκη - για βαθμολογική ανάκαμψη, καθώς η ομάδα απέδειξε ότι έχει, και με το παραπάνω, τις δυνατότητες να παίξει όπως πρέπει και να πάρει τα αποτελέσματα που απαιτούνται. Ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία έχουν την υποχρέωση να κάνουν τα πάντα ώστε ο ΑΡΗΣ να δείξει και στο Ελληνικό πρωτάθλημα το άλλο του πρόσωπο. Το καλό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου