Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

ΓΙΝΕ ΑΡΗΣ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ

Ο Άρης ήταν η ομάδα όλων των Ελλήνων –ακόμα και μερικών μπασκετικών ΠΑΟΚτσήδων- τη δεκαετία του 80’ όταν με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά, ο Αυτοκράτορας καθήλωνε όλη τη χώρα στους αγώνες του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Τα χρόνια πέρασαν, ο μεγάλος μπασκετικός Άρης διαλύθηκε (εκ των έσω) και ήρθε το 2010, όταν ο ποδοσφαιρικός Άρης αυτήν τη φορά, κατάφερε να κάνει και πάλι όλους τους Έλληνες –για τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ δεν παίρνουμε όρκο- να χειροκροτήσουν μια τεράστια ευρωπαϊκή νίκη του.

Η απάντηση στο ερώτημα γιατί ο Άρης είναι συμπαθής σε ανθρώπους που κάθε άλλο παρά Αρειανοί δηλώνουν, είναι μάλλον εύκολη. Ο Άρης δεν έχει τόσο κόσμο όσο οι τρεις «μεγάλοι» της Αθήνας και ο ΠΑΟΚ, και επομένως δεν είναι τόσο… επικίνδυνος αντίπαλος, ενώ όποιος βρεθεί στο Βικελίδης και στο Αλεξάνδρειο δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο κόσμος του Άρη. Ένας επιπλέον λόγος έχει να κάνει με την άνθηση του μπάσκετ στην Ελλάδα, που σε μεγάλο βαθμό συνδέθηκε με την κίτρινη φανέλα, το κοντό σορτσάκι και τις… αδάμαστες τρίχες Νίκου Γκάλη. Η φράση «κάποτε όλη η Ελλάδα ήταν Άρης», δεν μπορεί να ειπωθεί για καμία άλλη ελληνική ομάδα και το γεγονός αυτό παραμένει στη μνήμη πολλών ανθρώπων.



Από τη συμπάθεια στη λατρεία όμως, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Σας παραθέτουμε 15 λόγους για τους οποίους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες διασχίζουν την Ευρώπη τραγουδώντας στους ρυθμούς των Offspring.

Άρης είσαι… γιατί:

1.Θεέ μου για σένα τον τρελό γιατρό, τον επισκέπτομαι συχνά,
δεν έχω σπίτι δεν έχω δουλειά δεν έχω γκόμενα δε έχω λεφτά
ΑΡΗ ΟΛΕΟ ΟΛΕΟ ΟΛΕΟ ΟΛΕ ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ
ΑΡΗ ΟΛΕΟ ΟΛΕΟ ΟΛΕΟ ΟΛΕΟ ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΖΗΜΙΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ
Ταξιδεύω για σένα σε όλη τη γη, όπου και να πας θα είμαι εκεί
Μόνο για σένα λέω ΟΛΕΟ ΟΛΕ, δεν θα σε αφήσω ποτέ
Θεέ μου για σένα τον τρελό γιατρό, τον επισκέπτομαι συχνά,
δεν έχω σπίτι δεν έχω δουλειά δεν έχω γκόμενα δε έχω λεφτά

Δεν χρειάζεται επεξήγηση… Μια φορά να το ακούσεις το τραγουδάς για πάντα!

2. Όταν ήσουν μικρός στο Δημοτικό αντί για το «Λόλα να ένα μήλο», εσύ διάβαζες το «Γκάλη να ένα Κύπελλο». Δεν είναι αστείο. Σε πολλά σχολεία της Θεσσαλονίκης στα 80s’ αν ρωτούσες 30 μαθητές τι ομάδα είναι, οι 29 θα απαντούσαν «Άρης» και ο ένας, αυτός που κέρδιζε χρονιά, θα έλεγε «Γκάλης».

3. Ο ΠΑΟΚ έχει κόσμο και τρέλα. Η ΑΕΚ έχει κόσμο και άποψη. Ο Παναθηναϊκός έχει κόσμο, τίτλους και ελίτ. Ο Ολυμπιακός έχει κόσμο, τίτλους και μαγκιά. Ο Άρης τι έχει; Αυτό το κάτι παραπάνω που αναγκάζει τους οπαδούς του να πηγαίνουν το καλοκαίρι στα beach bar με πυρσούς και το χειμώνα στο εξωτερικό με κασκόλ για… «να βγάλουμε μια φωτογραφία με τα χρώματα του Θεού πάνω στον Πύργο του Άιφελ». Κάντε μια έρευνα στο facebook και θα καταλάβετε…

4. Πήγες στην Ισπανία με τη λογική «έλα μωρέ ποιος Φορλλλάν» και δικαιώθηκες!

5. Στον τελικό κυπέλλου συμμετείχες στη μεγαλύτερη εκδρομή στην ιστορία του ελληνικού οπαδικού «κινήματος» με 25.000 ανθρώπους να πιστεύουν ότι θα πάρουν το κύπελλο μόνο και μόνο επειδή ταξίδεψαν με αεροπλάνα, τρένα και ΙΧ από τη Θεσσαλονίκη ως την Αθήνα.

6. Επέστρεψες με άδεια χέρια –για πολλοστή φορά- αλλά στη διαδρομή έλεγες και το πίστευες ότι «μετά από 20 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται ότι το κύπελλο κατέκτησε ο Παναθηναϊκός, αλλά την κάθοδο των Αρειανών». Η πλάκα είναι ότι ίσως έχεις δίκιο…

7. 96 χρόνια ποδοσφαιρικής ιστορίας, 3 πρωταθλήματα από την εποχή του εμφυλίου (1928, 1932, 1946), 1 κύπελλο (1970), 2 υποβιβασμοί στη Β’ Εθνική (1998, 2006) και 8 χαμένοι τελικοί κυπέλλου, εκ των οποίων οι 4 από το 2003 και μετά. Για πολλές ομάδες αυτός ο απολογισμός θα ήταν αιτία συρρίκνωσης και μιζέριας. Οι Αρειανοί όμως, βάση επίσημων στατιστικών, είναι περισσότεροι από ποτέ και φανατικότεροι από ποτέ. Ο λόγος; «Δεν είναι η δόξα, δεν είναι τα λεφτά, είναι του δρόμου η χαρά».

8. Γκάλης, Γιαννάκης, Φιλίππου, Σούμποτιτς, Ουίλτζερ, Βράνκοβιτς, Ιωαννίδης, Παλέ, Ακρόαμα, Μαρινέλλα, Πάριος, καραβάνια, Γάνδη, Μόναχο, Ισπανία, Λευκός Πύργος, Μακάμπι, Μέρσερ, Μπέρκοβιτς Τρέισερ, Μακαντού, Ρίβα, Μπαρτσελόνα, Σολοθάμπαλ, Σαν Επιφάνιο, Σιμπίλιο, Λιμόζ Ντακουρί, ΠΑΟΚ, Κόρφας, Μπάνε, Φασούλας… Μια ολόκληρη εποχή όλο Άρης!

9. Το Χαριλάου είναι ένα παλιό, δυσλειτουργικό γήπεδο, χωρίς θέσεις για παρκάρισμα, χωρίς πολλές ευκολίες, χωρίς δυνατότητες για να μεταμορφωθεί σε σύγχρονη ευρωπαϊκή έδρα. Κι όμως… Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι φίλαθλοι του Άρη μπορεί να «συγκριθεί μόνο με το Λα Μπομπονέρα» κατά δήλωση του ίδιου του Ρικέλμε.

10. Το έπος της Περούτζια. Λίγοi το έχουν ζήσει, πολλοί το επικαλούνται, αλλά από το βράδυ της Πέμπτης και μετά, το έπος μετακόμισε στη Μαδρίτη και έλαβε μυθικές διαστάσεις. Ο Άρης είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που κέρδισε μέσα στην Ισπανία και το παράσημο αυτό δεν μετριέται ούτε σε τίτλους, ούτε σε… υποβιβασμούς.

11. Όταν βλέπεις τον Γκάλη στην Τσιμισκή, στη Χαλκιδική ή στη Μύκονο, νιώθεις «όπως τότε»!

12. Το 1998 σε ένα Final 4 που διοργανώθηκε στο Παλέ ντε Σπορ, πήρες το κύπελλο με απλήρωτους παίκτες και ηγέτες τον Πάσπαλιε, τον Λιαδέλη, τον Αγγελίδη και τον Μπόνι απέναντι στον Παναθηναϊκό του Ράτζα και του Σκοτ, στον Ολυμπιακό που την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει το triple crown και στην ΑΕΚ του Ιωαννίδη που μετά από λίγους μήνες έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Μόνο εσύ, κανείς άλλος δεν έχει καταφέρει κάτι παρόμοιο!

13. Έχεις δική σου εφημερίδα και δικό σου ραδιοφωνικό σταθμό. Ναι, ο Άρης είναι η μοναδική ελληνική ομάδα με δικό της ραδιοφωνικό σταθμό, που μάλιστα είναι στις πρώτες θέσεις ακροαματικότητας στη Θεσσαλονίκη.

14. Γιατί δεν είσαι ΠΑΟΚ! Μερικά πράγματα στη ζωή είναι απλά και ο καθένας πρέπει να επιλέγει το δρόμο που του ταιριάζει. Ο Άρης υπάρχει επειδή υπάρχει και ο ΠΑΟΚ και τούμπαλιν. Μπορεί οι σχέσεις μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων να μην είναι… ερωτικές, αλλά είναι δεδομένο ότι χωρίς τον ΠΑΟΚ «δεν έχει πλάκα».

15. Με σύνθημα ξεκινήσαμε με σύνθημα θα τελειώσουμε. Ο Λεωνίδας Βελής τραγουδούμε «Με το στόμα γεμάτα φιλιά» και η Μαρινέλλα έκανε τις… απαραίτητες αλλαγές, βάζοντας τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τ’ άλλα παιδιά στους στίχους, δημιουργώντας το soundtrack μιας ολόκληρης γενιάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου